Ανησυχούμε
-Ανησυχούμε για την τύχη των τελευταίων ελεύθερων χώρων στην Καλαμαριά!
250 στρέμματα με αξία απαλλοτρίωσης 600.000.000 ευρώ!
Χώροι χαρακτηρισμένοι για πράσινο, αθλοπαιδιές, περιπάτου (πεζόδρομοι), κ.λ.π, αποχαρακτηρίζονται με δικαστικές αποφάσεις και απειλούνται ΑΜΕΣΑ με οικοδόμηση.
Πρόβλημα τεράστιας σημασίας για τη βιωσιμότητα του δήμου, με πολλαπλές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή, στην εξασφάλιση των αναγκαίων χώρων για την επιβίωση μιας πόλης 120.000 κατοίκων, που συνεχώς επεκτείνεται.
Δεν τολμάμε να αναλογιστούμε το κόστος της οικοδόμησής τους: αποκλεισμός, τσιμεντοποίηση, εγκλωβισμός χιλιάδων κατοίκων, επιδείνωση (πόσο ακόμη;) του κυκλοφοριακού προβλήματος, αδιέξοδο στη σχολική στέγη, διαμερισματοποίηση της κοινωνικής ζωής, αποκοπή από τη θάλασσα δεδομένου ότι πολλά από αυτά τα ακίνητα βρίσκονται παρά θιν αλός, δημογραφικό αδιέξοδο και κοινωνικά φαινόμενα που δεν μπορούμε σήμερα να φαντασθούμε.
Ο Δήμος Καλαμαριάς βρίσκεται σε οριακό σημείο.
Δεν χάνει απλώς τους ελεύθερους χώρους, αλλά από αυτό το γεγονός καταρρέει συνολικά.
Θα αφήσουμε τους πολιτικούς υπευθύνους αυτής της κατάρρευσης να νίπτουν τας χείρας των και να μας λένε: “μα τί άλλο μπορούσαμε να κάνουμε;”
Είναι η ώρα των πολιτών να μην αφήσουν να χαθεί ούτε μια σπιθαμή κοινόχρηστου χώρου.
Παραλιακή ζώνη στο Καραμπουρνάκι
-Ανησυχούμε για την τύχη των τελευταίων ελεύθερων χώρων στην περιοχή του Καραμπουρνάκι. Γιατί οι εξελίξεις δεν είναι ευχάριστες. Απειλούνται άμεσα με οικοδόμηση 33,5 στρέμματα αδόμητης γης στην παραλία κάτω απ την Θ. Σοφούλη.
Από το ύψος της Αργοναυτών μέχρι τη Ναυτική Διοίκηση. Σε μια παραλία που κατά καιρούς καταπατήθηκε βάναυσα και η πρόσβαση σ αυτήν παραμένει μέχρι σήμερα απαγορευτική για τους πολίτες όλης της Καλαμαριάς.
Η σημερινή εικόνα της παραλίας δείχνει εγκατάλειψη στο έλεος του κέρδους και της παράνομης χρήσης.
Παρ όλο που είναι ιστορικός τόπος. Παρ όλο που απ το 1989 έχει χαρακτηρισθεί Αρχαιολογικός χώρος. Παρ όλο που το “Κελλάριον”, το τείχος των βυζαντινών επιμένει να μας θυμίζει την ιεροσυλία όσων έχτισαν επάνω του προβλήτες.
-Ανησυχούμε για την αδράνεια της διοίκησης του Δήμου που πιστεύει ότι με ευχολόγια και συνεντεύξεις θα σταματήσει την οικοδόμηση, αφού επί 25 χρόνια έκλεινε τα μάτια στις καταπατήσεις και τις αυθαιρεσίες.
Αντιστεκόμαστε
-Αντιστεκόμαστε στην όποια δόμηση εντός και πλησίον του αρχαιολογικού χώρου, εντός και πλησίον μιας παραλίας ενός ιστορικού τόπου και τοπίου ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Εντός και πλησίον μιας παραλίας που προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα παράκτια συστήματα.
-Αντιστεκόμαστε στην ατολμία, την απάθεια, την αδράνεια και την παθητικότητα μιας δημοτικής διοίκησης που επί 25 χρόνια δεν πήρε καμιά πρωτοβουλία να προστατεύσει αυτόν τον τόπο. Που μόνο πρόσφατα πιεζόμενη από τα γεγονότα και τις διαμαρτυρίες των κατοίκων αρκέστηκε στο λιγότερο: σε μια συνέντευξη ευχών χωρίς ακόμη και σήμερα την παραμικρή αγωνιστική διεκδίκηση.
-Αντιστεκόμαστε σε μια πολιτεία ξέφραγο αμπέλι, με κυβερνήσεις υπόχρεες στις πελατειακές τους σχέσεις, που με ευκολία παραχωρούν δημόσια γη και κοινόχρηστους χώρους αδιαφορώντας για την ποιότητα ζωής των πολιτών. Που “δωρίζουν” με άνομους νόμους (βλ.2971/2001) παραλιακές εκτάσεις ενώ θα έπρεπε να τις θωρακίσουν στις όποιες επεμβάσεις. Που επί χρόνια κατακρατούν, διαχειρίζονται και εν πολλοίς παζαρεύουν μια γη που ανήκει στις τοπικές κοινωνίες και στην θεσμική τους έκφραση, στην τοπική αυτοδιοίκηση.
-Αντιστεκόμαστε σε υπηρεσίες (ΚΕΔ, Εφορίες βυζαντινών ή νεότερων μνημείων, Νομαρχίες) που ανερυθρίαστα συναινούν σε παρανομίες και καταπατήσεις είτε πρόκειται για κέντρα διασκέδασης είτε για ναυτικούς ομίλους.
Απαντούμε,
Σε όσους ρωτούν: “τι να κάνουμε;” ;
Ότι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των πολιτών σταμάτησαν την οικοδόμηση στην Αρετσού το 2003-2004.
Ότι οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των πολιτών σταμάτησαν την οικοδόμηση στο Κόδρα το 2003.
Ότι το παράδειγμα του δημάρχου του Ελληνικού για την προστασία της παραλίας του Αγ. Κοσμά είναι ακόμη πρόσφατο και ότι σ όλη τη χώρα δίνονται παρόμοιες μάχες και κερδίζονται.
Αρκεί η δημοτική αρχή να μπορεί να κινεί γη και ουρανό για να προστατεύσει την ποιότητα ζωής των πολιτών.
Από το 2007 η Δημοτική μας Κίνηση κατέθεσε τις κατεπείγουσες ενέργειες που πρέπει να αναληφθούν σχετικά με τους χώρους που κινδυνεύουν:
1.Νομική διερεύνηση, για τις επίμαχες ιδιοκτησίες, για την ισχύουσα νομοθεσία και τις νομολογίες περί αιγιαλού, αρχαιοτήτων και προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος σε οικιστικές περιοχές.
2.Προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας
3.Καταγραφή όλων των δημοσίων εκτάσεων του Δήμου Καλαμαριάς και διαπραγμάτευση με την κεντρική εξουσία για την δυνατότητα ανταλλαγής.
4.Σχέδιο ανάπλασης περιοχών και εκπόνηση μελετών για το σύνολο της παράκτιας περιοχής και των μεγάλων ακινήτων.
5.Χρηματοδότηση από την Ε.Ε. με σκοπό την προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος (βλ. παραδείγματα άλλων χωρών με εντυπωσιακά αποτελέσματα, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία κ.λ.π.).
6.Δημιουργία θαλάσσιου πάρκου και ανάδειξη του λιμανιού της αρχαίας Θέρμης και του βυζαντινού τείχους “Kελλάριον”.
Σήμερα επιμένουμε:
Σε μια ενιαία κοινόχρηστη παραλία για όλο το παραλιακό μέτωπο της Καλαμαριάς
Κατεδάφιση όλων των περιφράξεων και όλων των αυθαίρετων παρεμβάσεων
Ελεύθερη πρόσβαση παντού
Να αποτραπεί κάθε είδους δόμηση
Να μη δεχτούμε αποχαρακτηρισμούς των ελεύθερων χώρων
Διατήρηση των ελεύθερων χώρων στο Καραμπουρνάκι και σε συνδυασμό με το πρ. στρατόπεδο Κόδρα ανάδειξη του προβλήματος ως υπερτοπικής σημασίας που αφορά το σύνολο του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης.
Για τη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Ο επικεφαλής Μιχάλης Παναγιωτίδης
