Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019

H "βιτρίνα"

Απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού η Ρωσία. Η Τουρκία του Ερντογάν μέσω της εμπλοκής της στην Συρία καθίσταται υποταγμένη περιφέρεια της Ρωσικής υπερδύναμης. Πούτιν: «σημαντική συμφωνία η σύνδεση των τουρκικών τραπεζών στο σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών της Τράπεζας της Ρωσίας».

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019

ΨΥΧΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΙΜΑ















Κι όμως αυτή η απάνθρωπη εισβολή εντάσσεται στο σχέδιο τελικής ρύθμισης στη Συρία.
Ο απώτερος στόχος της Ρωσίας για έλεγχο της όλης Συρίας εξυπηρετείται κάλλιστα από την εισβολή της συμμάχου Τουρκίας.
Ο μόνος παράγοντας που θα απέτρεπε τη Ρωσία να έχει τον απόλυτο έλεγχο στη Συρία αποτελούσε ο Κουρδικός παράγοντας που μετά τις νίκες κατά των τζιχανιστών διεκδικούσε αυτονομία έως κρατική υπόσταση με τη βοήθεια της Αμερικής.
Από τη στιγμή που ένα μέρος του βαθέως ή ρηχού κράτους της Αμερικής έκρινε ότι είναι συμφερότερο να θυσιάσει την παρουσία της στη Συρία μέσω των Κούρδων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν ευρύτεροι γαιοπολιτικοί στόχοι ( Ευρώπη, Βαλκάνια, Ν.Α Ασία) η Ρωσία δια μέσου της Τουρκίας προσπαθεί να εξουδετερώσει τους Κούρδους και να τους αναγκάσει να έλθουν σε συμφωνία και να ζητήσουν τη βοήθεια του Άσσαντ.
Με αυτό τον τρόπο ο Άσσαντ (Ρωσία) καθίσταται κυρίαρχος και πάλι σε όλη τη Συρία παραχωρώντας κάποια προνόμια στους Κούρδους υποτελείς του πλέον.
Ο Άσσαντ με τη βοήθεια της Ρωσίας, θα εγγυάται στο εξής την ασφάλεια των νότιων συνόρων της Τουρκίας.
Οι δε Τούρκοι θα αποχωρήσουν από τη βόρεια Συρία αφού παζαρέψουν σκληρά την αποχώρησή τους με Ρωσία και Αμερική πρωτίστως (ενεργειακά, εξοπλισμοί, επενδύσεις) και με Ευρώπη δευτερευόντως (προσφυγικό, επενδύσεις).
Έως τότε θα χυθεί πολύ αίμα,ανθρώπινο αίμα αθώων.

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2019

Μαρία Καραμανώφ: “Βιώσιμο Κράτος και Δημόσια Κτήση: Τα όρια των ιδιωτικοποιήσεων”

Προσθήκη λεζάντας

Το βιβλίο πραγματεύεται το κρίσιμο ζήτημα της τύχης της δημοσίας κτήσεως στα πλαίσια της παρούσας πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Σήμερα προωθείται συστηματικά η άποψη ότι η δημόσια κτήση αποτελεί αγαθό εμπορεύσιμο και η διαχείρισή της πρέπει να γίνεται με κριτήριο την οικονομική της απόδοση.  Δάση, ακτές και οικοσυστήματα, πολιτιστικά μνημεία και μνημεία της φύσης, δρόμοι, λιμάνια και πάσης φύσεως υποδομές αποσπώνται, το ένα μετά το άλλο, από την σφαίρα της δημόσιας δράσης και τη λογική του δημοσίου συμφέροντος και μεταφέρονται αδιακρίτως στο χώρο της επιχειρηματικής δραστηριότητας, είτε αυτή ασκείται από το ίδιο το Κράτος, είτε από τρίτους.  Στον αντίποδα ακριβώς, η πλανητική οικολογική κρίση και τα φαινόμενα της παγκόσμιας μεταβολής που την συνοδεύουν, αξιώνουν από το Κράτος να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, ηθικές και υλικές, και να λάβει μέτρα για την αποκατάσταση της διαταραγμένης περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής ισορροπίας.
 Έτσι, λοιπόν, από τη μια μεριά το διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό Δίκαιο απαιτούν από το Κράτος την άσκηση βιώσιμης δημόσιας πολιτικής σε όλους τους τομείς, ενώ, από την άλλη, η διεθνής οικονομική πραγματικότητα και οι θεσμοί της το εξωθούν να μετατραπεί σε αμφίβολης ποιότητας επιχειρηματία και να «ξεπουλήσει τα ασημικά του» για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.