Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Το πότε και το πού



 Ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα ως δημόσια κτήση, δημόσια γη και κοινόχρηστα αγαθά, είναι γνωστό όχι μόνο ότι βρίσκονται υποθηκευμένα αλλά προωθείται με ταχύτατους ρυθμούς η ιδιωτικοποίησή τους με απογύμνωση της χώρας από ότι θα μπορούσε να διασφαλίσει και την βιωσιμότητα και την ανεξαρτησία της.
Πόσο παράδοξο θα μπορούσε να φανεί όταν εκατομμύρια συμπολίτες μας βρίσκονται στις πλατείες των πόλεων, εμείς εδώ στην Καλαμαριά, να μεταφέρουμε τη συζήτηση τοπικά, με κάποιον μή πολιτικό, με την σύμβουλο επικρατείας κ. Μ. Καραμανώφ;
Και μάλιστα όταν καλώς ή κακώς έχουμε μάθει τα μεγάλα θέματα που ορίζει η κεντρική πολιτική να τα αντιμετωπίζουμε με κεντρικές παρεμβάσεις, κεντρικές κινητοποιήσεις κ.λ.π.
Για μας, εν προκειμένω μια  κίνηση πολιτών, που θέλει να ισοσκελίζει την αξία του υπερτοπικού με το τοπικό χωρίς να απαξιώνει καμία παράμετρο, προέκυψαν μερικά ερωτήματα:
Πόσο έτοιμοι είμαστε να υπερασπιστούμε στην Καλαμαριά αλλά και αλλού,  τα δημόσια αγαθά που αποτελούν βασική προϋπόθεση της ποιότητας ζωής μας και όρος για να ζήσει αυτός ο τόπος, όταν το πρόβλημα έρθει έξω από την πόρτα μας;
Όταν η μάχη θα δίνεται σε κάθε συνοικία, πόλη, χωριό ή περιοχή θα υπάρχει κανείς εκεί να αντισταθεί;
Και κυρίως θα ξέρει γιατί και πώς να αντισταθεί;
Ιδίως δε όταν πιστεύεις ή θέλεις να ελπίζεις ότι οι άνθρωποι μπορούν να αποφασίζουν μόνοι τους με ποιο τρόπο  θέλουν να ζήσουν και πως αυτό μπορεί να είναι εφικτό.
Σε αυτήν την περίπτωση ή πιστεύεις ότι αν χαθεί η κεντρική μάχη χάνονται όλα ή δημιουργείς από τώρα ένα μέτωπο συνειδητών, ενημερωμένων και υπεύθυνων για την ζωή τους πολιτών.
Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, όμως η ανάγκη μιας δεύτερης δημιουργικής άμυνας, για να μην χαθεί και κυριολεκτικά το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, εκτός από αναγκαία μπορεί να αποδειχθεί πιο αποτελεσματική.
Άλλωστε όταν το παλιό (και συγκεντρωτικό) ψυχορραγεί δεν είναι ώρα να λειτουργήσουμε δραστικά και συλλογικά εν τόπω;
 Μ.Π