του Κλήμη Πυρουνάκη
Διευθυντή του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Ελεώνα Θηβών
Στελεχώνουμε ένα σχολείο μέσα στις φυλακές της Θήβας. Πέρασαν σχεδόν
τέσσερα χρόνια και έχουμε ακόμη την ορμή του εφήβου που οραματίζεται,
σχεδιάζει και πραγματώνει το όνειρο που παίρνει σάρκα και οστά.
Νέοι καθηγητές (παρόλο που είναι ωρομίσθιοι) αλλά και εθελοντές με
ζήλο και φαντασία κάνουν το μάθημα στα πλαίσια σχεδίου δράσης,
εμπλέκοντας ταυτόχρονα τα σχέδια και των άλλων τμημάτων. Την ώρα του
διαλείμματος σε μεγάλο ποσοστό οι εκπαιδευόμενες παραμένουν αυτοβούλως
στην τάξη για μελέτη και επικοινωνία.
Οι σύμβουλοι ψυχολογίας και σταδιοδρομίας συστηματικά και
συνεχώς καταγράφουν και διευθετούν προβλήματα υπαρξιακά, οικογενειακά
και προσωπικά. Δίνουμε ελπίδα γιατί έχουμε ανοίξει το "παράθυρο" και το
φως του ήλιου αλλά και της γνώσης, κυρίως της αυτογνωσίας, διαχέεται
μέσα στο σχολείο.
Aυτή η χαριτωμένη κοινότητα έχει να αντιμετωπίσει το θάνατο.
Και θάνατος δεν είναι μόνο ο φυσικός, σωματικός ή αυτός της
αυτοκαταστροφής και της αυτοτιμωρίας, αλλά και ο θάνατος που βίωσαν όταν
βρίσκονταν έξω από την φυλακή. Θάνατος είναι και η απειλή, η πείνα, το
ψέμα, ο εξευτελισμός, η δειλία, η ανθρώπινη υποτίμηση, η ανειλικρίνεια, ο
εξαναγκασμός, ο φόβος, ο ψυχικός και σωματικός πόνος, ο ρατσισμός, ο
βιασμός, η σεξουαλική παρενόχληση και άλλα...
Κάνουμε μελέτη θανάτου. Οι συζητήσεις ατελείωτες για
προσδιορισμούς των αιτιών που οι άνθρωποι πληγώνονται και "αιμόφυρτοι"
πλανώνται. Ως καθηγητές-εμψυχωτές μάθαμε να κλείνουμε πληγές και
γνωρίζουμε πλέον τεχνικές να ταξινομούμε τα πράγματα και να
συγχρονίζουμε το βηματισμό των κρατουμένων γυναικών, που οδηγούν στην
έξοδο από το κατάστημα κράτησης και που να μην έχει επιστροφή. (Έχει
καταγραφεί το ποσοστό επιστροφής των γυναικών που εκπαιδεύονται στη
φυλακή να είναι 3%, τη στιγμή που σε όλο τον πληθυσμό των εγκλείστων το
70% επιστρέφει).
Καλούμε την πολιτεία να μελετήσει σοβαρά το θεσμό "Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας"
μέσα στα καταστήματα κράτησης που δυστυχώς είναι μόνο έξι σε όλη την
Ελλάδα. Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας και το Δικαιοσύνης να "επιβάλλει"
τη δημιουργία σχολείων μέσα σε όλες της φυλακές της χώρας. Εάν η
πολιτεία θέλει να πάψει να απασχολείται με τους "τιμωρούς" της οφείλει
να τους εκπαιδεύσει και να τους δώσει πνοή ζωής.
